Od bardzo dawna znany jako francuski nizinny pies pasterski. W 1809 roku, w "Konkursie rolniczym" autorstwa opata Jean-François Rozier'a, po raz pierwszy pojawiła się nazwa „pies z Brie”. Został wyhodowany i wyselekcjonowany ze względu na swoje zdolności do zaganiania i pilnowania stada. Wykorzystywany przez armię francuską podczas dwóch wojen światowych, pełnił wartę i był psem sanitariuszem, którego zadanie polegało na szukaniu rannych na polu bitwy.

WYGLĄD OGÓLNY
Briard jest psem typu wiejskiego, zwinnym, muskularnym, o harmonijnych proporcjach, żwawym i bystrym.
 
WAŻNE PROPORCJE
Briard jest psem średniej wielkości. Długość tułowia od stawu barkowego do guza siedzeniowego powinna być nieco większa od wysokości psa w kłębie. Głowa jest długa: jej długość wynosi 2/5 wysokości w kłębie. Szerokość mózgoczaszki jest trochę mniejsza od połowy długości głowy. Mózgoczaszka i kufa są tej samej długości.

ZACHOWANIE / CHARAKTER
Briard jest psem zrównoważonym, ani agresywnym ani bojaźliwym. Z charakteru briard powiniem być posłuszny i odważny.

GŁOWA
Mocna, długa, pokryta sierścią tworzącą brodę, wąsy i brwi lekko przysłaniające oczy. Przy oglądaniu z profilu - górne linie mózgoczaszki i kufy są równoległe.

MÓZGOCZASZKA
Czaszka: silna, z profilu delikatnie zaokrąglona. Stop (przełom czołowo-nosowy): zaznaczony w połowie odległości między guzem potylicznym a czubkiem nosa.

 

TRZEWIOCZASZKA
Trufla nosa: silna. Nozdrza otwarte. Trufla jest zawsze czarna, jedynie u osobników z niebieską / błękitną barwą włosa nos jest niebieski lub niebieskawy.
Pysk: końcówka pyska jest raczej kwadratowa. Pysk silny, wystarczająco szeroki, niespiczasty. Wargi stykające się.
Szczęki, zęby: szczęki silne, zęby białe. Zgryz nożycowy.
Kufa: prosta.
Oczy: poziome, szeroko otwarte, raczej duże, o ciemnym kolorze. U osobników o błękitnej barwie włosa, dopuszczalny jest nieco jaśniejszy kolor oczu.
Uszy: wysoko osadzone, nie przylegające, raczej krótkie jeśli nie są kopiowane. Długość chrząstki ucha nieciętego musi być taka sama lub nieco krótsza niż połowa długości głowy. Uszy są zawsze płaskie i pokryte długą sierścią. Jeśli są cięte (w krajach, w których taka praktyka nie jest zabroniona), powinny być noszone prosto, ani zbieżnie ani rozbieżnie.
 
SZYJA
Szyja muskularna, oddzielona od łopatek.

TUŁÓW
Linia górna: Grzbiet prosty. Lędźwie krótkie i zwarte.
Zad: nieco pochylony, lekko zaokrąglony.
Klatka piersiowa: szeroka, długa, głęboka (sięgająca do łokci), żebra dobrze wysklepione.

OGON
Nie cięty, nisko noszony, sięgający do guza piętowego, nie odchylany na boki, tworzący niewielki haczyk (fajkę) w kształcie litery "J". W ruchu ogon może być wyżej noszony i stanowić przedłużenie linii grzbietu.

KOŃCZYNY
Dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu i prawidłowej postawie.

KOŃCZYNY PRZEDNIE
Łopatki i barki: skośne, dobrze ukątowane, średnio długie, dobrze przylegające do klatki piersiowej.
Łokcie: w osi ciała.
Przedramiona: proste i umięśnione.
Śródręcza: z profilu lekko pochylone
Łapy: silne, okrągłe i w osi ciała. Pazury są zawsze czarne, a opuszki twarde. Palce zwarte, przylegające do siebie, wygięte.

KOŃCZYNY TYLNE
Uda: umięśnione.
Stawy skokowe: niezbyt blisko ziemi, dobrze ukątowane.
Śródstopie: patrząc od tyłu całkowicie pionowe.
Łapy: silne, zaokrąglone. Pazury są zawsze czarne, a opuszki twarde. Palce muszą przylegać do siebie.
Wilcze pazury: tradycyjnie owczarki zachowują podwójne wilcze pazury (ostrogi) na tylnych kończynach. Osadzone dość blisko stopy, mają kształt dwóch palców, z których każdy zakończony jest pazurem.

CHODY
Regularne, zwinne i harmonijne, tak, aby pies poruszał się i wykonywał pracę przy najmniejszym nakładzie sił i najmniejszym zmęczeniu. Briard porusza się podłużnym kłusem, swobodnym ruchem, z wydajnym wykrokiem i posuwem.

SZATA
Sierść: falista, długa, sucha (typ sierści koziej), o delikatnym podszerstku.
Umaszczenie: szata jest czarna, płowa, płowa ciemna (od lekko do średniociemnej), często z ciemną maską, szara lub niebieska. Szata płowa z ciepłym odcieniem może zawierać rozjaśnienia (różnica jednego tonu) na końcówkach włosa i na kończynach (szata płowa z odcieniem piaskowym). W maści: czarnej, szarej i niebieskiej, mogą również pojawiać się rozjaśnienia o jeden ton. Wszystkie szaty mogę w mniejszym bądź większym stopniu siwieć.

WZROST
Pies:     62 - 68 cm w kłębie.
Suka:     56 - 64 cm w kłębie.

WADY
Każda niezgodność z cechami wymienionymi wyżej jest traktowana jako wada i będzie karana w zależności od stopnia nasilenia i od wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa.

WADY POWAŻNE
Poważne wady postawy.
Szata w całości zbyt jasna.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE

Pies agresywny lub tchórzliwy.

Zbyt słabo zaznaczony stop.

Trufla nosa innego koloru niż czarny lub niebieski; ślady depigmentacji.

Przodozgryz lub tyłozgryz z utratą kontaktu między siekaczami szczęki i żuchwy.

Brak 2 dużych, czwartych przedtrzonowców P4 lub brak więcej niż 3 zębów (przedtrzonowe jedynki P1 - nie są brane pod uwagę).

Zbyt jasne (żółte) oko, oczy o różnej pigmentacji.

Uszy motylowate (pofałdowane), osadzone zbyt nisko pod linią oka, pokryte krótkim włosem, naturalnie stojące.

Ogon zakręcony w kształcie myśliwskiego rogu noszony nad grzbietem lub uniesiony pionowo.

Pojedyncza ostroga lub jej całkowity brak w kończynach tylnych.

Szata: zbyt krótka (długość włosa mniejsza niż 7 cm), sierść miękka lub wełnista.

Kolor biały, kasztanowy, mahoniowy; szata dwubarwna (o dwóch odrębnych kolorach); białe znaczenia, sierść biała na zakończeniach kończyn, umaszczenie płowe zbliżone do płaszczowego, szata płowa z ciemnym płaszczem (czaprak jak u owczarka niemieckiego - przyp.red.).

Wzrost wykraczający poza standardowe wymiary; tolerowane odchylenia to 2 cm powyżej i 1 cm poniżej normy.

Zmiany bądź ślady świadczące o korzystaniu z nieuczciwych praktyk, wynikające z zastosowania preparatów lub zabiegów chirurgicznych.

Dyskwalifikacji podlega pies, którego wygląd bądź zachowanie odbiega od przyjętych norm.

UWAGA:
Samce muszą mieć obydwa jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.